Θέα του Παγασητικού από το μονοπάτι, πάνω από τις Μηλιές

Απόσταση: 15 χλμ.
Διάρκεια: καθαρός χρόνος πορείας 4.40', με τις στάσεις 6 ώρες
Υψόμετρο: από 610 μ. (Άγ. Γεώργιος) σε 1070 μ. (Κουρβέντελη) σε 490 μ. (πλατεία Ταξιαρχών)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (πηγές Κατσακάρη)

Κατεβάστε ίχνος GPS: Η διαδρομή στο Wikiloc    H διαδρομή στο Everytrail        
     
         Αυτή είναι η χαμηλότερη διαδρομή από Άγιο Γεώργιο Νηλείας προς Τσαγκαράδα, που περνά από τη ράχη Κουρβέντελη πάνω από τη Βυζίτσα, σε μέγιστο υψόμετρο 1070 μέτρων.  Μετά το πρώτο τρίτο της βαδίζουμε μέσα σε σκιερό δάσος οξιάς και καστανιάς, έτσι είναι κατάλληλη και για το καλοκαίρι, αρκεί να ξεκινήσουμε νωρίς.

      











  




Ξεκινώντας από την πλατεία του Αγίου Γεωργίου Νηλείας, ακολουθούμε το καλντερίμι που ανηφορίζει δίπλα στη βρύση.  Αφήνουμε αριστερά μας την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, όπου τερματίζει  τσιμεντόδρομος και συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε σε καλντερίμι, το οποίο, αφού βγούμε από το χωριό, γίνεται φαρδύ μονοπάτι. Φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε αριστερά επάνω και αμέσως συναντούμε τσιμενταύλακα νερού. Εδώ περνούμε πάνω από τον τσιμενταύλακα προς τα δεξιά, βλέποντας τις πινακίδες ιδιοκατασκευής του αείμνηστου Δημήτρη Κότταλη. Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε πολλές φορές σημάδια και πινακίδες που έφτιαξε και τοποθέτησε μόνος του εθελοντικά, στην  προσπάθεια να καθοδηγήσει αυτούς που θα βάδιζαν στα χνάρια του.

Δια χειρός Κότταλη: αριστερά προς Σχιτζουράβλι και Χάνια, δεξιά προς Τσαγκαράδα

         Το μονοπάτι βγαίνει λοξά σε δρόμο και σε λίγο φθάνουμε σε τρίστρατο. Δεξιά μας έχουμε το εστιατόριο-φάρμα ''Παλιόβιγλα''. Ακολουθούμε τον δρόμο που κατηφορίζει αριστερά και σε λίγο περνούμε το ρέμα της Λαγούσας. Αμέσως μετά το ρέμα βρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι, που ανηφορίζει περνώντας δίπλα από ένα κτήμα με καλύβι και βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο.

Ο Στέφανος καθαρίζει τις πινακίδες από τον κισσό

       Παρακάτω σε διασταύρωση πάμε αριστερά ανηφορικά. Εκεί όπου ο δρόμος πιο πάνω κάνει απότομη αριστερή στροφή, τον αφήνουμε και βαδίζουμε στο μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνή μακία βλάστηση, βρίσκοντας και κάποια στοιχεία καλντεριμιού. Περνούμε το ρέμα Κακοσκάλι και το μονοπάτι βγαίνει σε αγροτικό δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε ανηφορίζοντας με κατεύθυνση ανατολική. Φθάνοντας σε φουρκέτα πάμε ανηφορικά και πιο πάνω σε διχάλα παίρνουμε το δεξιό κλάδο σε ίσωμα και φθάνουμε δίπλα σε μεγάλη στρόγγυλη στέρνα που μαζεύει τα νερά από τις πηγές Κλειδωνάρη. Κατόπιν περνούμε με μονοπάτι το ρέμα της Βασιλικής και βγαίνουμε πάλι σε αγροτικό δρόμο, που συνεχίζει να ανηφορίζει προς τα ανατολικά μέσα σε δάσος οξιάς. Από δεξιά ενώνεται στην πορεία μας και ο δρόμος με τη διαδρομή που έρχεται από το Ανατολικό Καταφύγιο.

Το ρέμα της Βασιλικής

     

















 Καθώς βαδίζουμε στην τοποθεσία Κουρβέντελη, πάνω από τη Βυζίτσα, όπου βρίσκεται και το μέγιστο υψόμετρο της διαδρομής μας (1070 μ.), προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια αφήνουμε πιο πέρα το δρόμο προς τα αριστερά και μπαίνουμε σε μονοπάτι, το οποίο μετά από ένα διάστημα ξαναμπαίνει σε κατηφορικό δρόμο και περνάμε δίπλα από κιόσκι. Σε λίγο φεύγουμε αριστερά από το δρόμο βλέποντας σημάδια και πινακίδες και συνεχίζουμε σε μονοπάτι.

     

















Περνούμε το Μηλιώτικο ρέμα και κατόπιν βρίσκουμε τμήμα καλντεριμιού μέσα στο δάσος της οξιάς. Από κάποια σημεία βλέπουμε πολύ ωραία μακρινή θέα του Παγασητικού.

Καλντερίμι στη Μηλιώτικη ρεματιά

      

















 Μετά από αρκετή πορεία σε μονοπάτι τόσο ωραίο που δε θέλεις  να τελειώσει, βγαίνουμε λοξά σε δασικό δρόμο, δίπλα σε κιόσκι, και βαδίζουμε σε αυτόν κατηφορίζοντας. Περνούμε εικονοστάσι και παρακάτω, εκεί που ο κύριος δρόμος κάνει δεξιά στροφή, συνεχίζουμε ευθεία σε στενότερο δρόμο με βόρεια κατεύθυνση. Αγνοούμε ανηφορική διασταύρωση και λίγο παρακάτω (προσοχή) αφήνουμε το δρόμο κάνοντας αριστερά και βρίσκουμε μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού, που κατηφορίζει με κατεύθυνση βορειοδυτική, για να φθάσουμε τελικά να περάσουμε τη ρεματιά του Μυλοποτάμου. Εδώ υπάρχει υδρομάστευση της πηγής Κατσακάρη με σωλήνες που κατεβάζουν το νερό προς την Τσαγκαράδα.

Η πηγή Κατσακάρη στη ρεματιά του Μυλοποτάμου

       Στην άλλη όχθη της ρεματιάς έχουμε χωματόδρομο, που κατηφορίζει μέσα σε δάσος καστανιάς. Πιο κάτω ενώνεται με φαρδύτερο δρόμο που έρχεται από το ξωκλήσι του Αγίου Άθωνα. Κατηφορίζουμε στο δρόμο και, πάνω σε δεξιά στροφή (προσοχή), πάμε αριστερά για λίγα μέτρα και βρίσκουμε αμέσως δεξιά μας το μονοπάτι που κατηφορίζει στο καστανωτό. Παρακάτω βαδίζουμε πλάι στο φράκτη ενός εξοχικού που είναι δεξιά μας και βγαίνουμε πάλι στο δρόμο. Σε τριάντα μέτρα (προσοχή), έχοντας ένα ερειπωμένο καλύβι δίπλα στο δρόμο, πάμε δεξιά κάτω στο καλντερίμι και αμέσως φθάνουμε σε τσιμεντένια δεξαμενή, όπου πάμε αριστερά ακολουθώντας τα σημάδια.

Πλατεία Ταξιαρχών Τσαγκαράδας

 






 Βαδίζοντας σε καλντερίμι ανάμεσα στα σπίτια της Τσαγκαράδας, παρακάτω διασχίζουμε λοξά την κύρια άσφαλτο και σε λίγα μέτρα φθάνουμε στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών, με τη χαρακτηριστική τετραπλή κρήνη της, λίγο χαμηλότερα από τον κύριο δρόμο.
   

Πηγη

Το τρενάκι του Πηλίου
Το περίφημο τρενάκι του Πηλίου είναι ένα ατμήλατο τρενάκι που λέγεται «Μουτζούρης» το οποίο διένυε την απόσταση Βόλος – Μηλιές για περίπου 70χρόνια. Το τρενάκι κάλυπτε μια υπέροχη διαδρομή μεταφέροντας ανθρώπους και εμπορεύματα συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της περιοχής.

Τα βαγόνια ήταν ξύλινα και ανοιχτά, με αποτέλεσμα η ζέστη το καλοκαίρι να είναι ανυπόφορη και το κρύο το χειμώνα πάρα πολύ και ο καπνός της ατμομηχανής δημιουργούσε πολύ συχνά ένα αποπνικτικό περιβάλλον. Η υπέροχη διαδρομή όμως αποζημίωνε τους ταξιδιώτες. Σήμερα το τρενάκι διανύει μικρότερη διαδρομή συνδέοντας τα Άνω Λεχώνια με τις Μηλιές, για τουριστικούς λόγους πλέον.

Μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα με το τρενάκι όπου η διαδρομή θα σας μαγέψει και θα ανταμείψει την επιλογή σας…

Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου
Επισκεφθείτε το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου που βρίσκεται στις «Αγριόλευκες» σε υψόμετρο 1500μ. Απέχει 27 χλμ από το Βόλο και 2 χλμ από τον οικισμό Χάνια. Το χιονοδρομικό βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος από οξυές και αγριόλευκες προσφέρει μοναδική θέα στη θάλασσα!

Το χιονοδρομικό διαθέτει δυο εναέριους αναβατήρες με μονό κάθισμα και δυο σύροντες αναβατήρες και ένα διθέσιο εναέριο αναβατήρα που συνδέει το χαμηλότερο σημείο των πιστών του κέντρου με την κορυφή. Στο χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου λειτουργούν επίσης Σχολή Σκι και ενοικίασης εξοπλισμού σκι.

Ελληνικό Μουσείο & Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζαγορά
Στην Ζαγορά μπορείτε να δείτε το παλιό σχολείο του Ρήγα (1777) ή Ελληνικό Μουσείο όπως ονομάστηκε αργότερα. Κάποιοι από τους σπουδαστές που πέρασαν από εδώ ήταν ο Ρήγας Φεραίος, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Άνθιμος Γαζής και ο Καλλίνικος Λαπάτης.

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη του χωριού διαθέτει 15000 παλιά χειρόγραφα και βιβλία.

Λαογραφικό Μουσείο & Αρχοντικό Τοπάλη Μακρινίτσα
Το Λαογραφικό Μουσείο Μακρινίτσας διαθέτει μια πολύ εντυπωσιακή συλλογή παλιών οικιακών αντικειμένων, ενδυμάτων, κοσμημάτων, εργαλείων, λαβάρων κ.α.

Αξίζει να επισκεφθείτε το αρχοντικό Τοπάλη, που χτίστηκε το 1844.

Αρχοντικά Λεχώνια
Επισκεφθείτε το Αρχοντικό Κόντου, το νεοκλασικό αρχοντικό Κατσιόπουλου και Χατζηκυριαζή. Από τα Άνω Λεχώνια ξεκινάει την μαγευτική διαδρομή του το τρενάκι του Πηλίου, ο Μουντζούρης.

Παλιά Βιβλιοθήκη Μηλιές
Επισκεφθείτε την παλιά Βιβλιοθήκη στο χωριό Μηλιές που διαθέτει μεγάλη συλλογή από εκθέματα όπως παλιά έγγραφα της Ελληνικής Επανάστασης, βιβλία, χάρτες κ.α.

Μουσείο Αγγελίνη Χόρτο
Στο μουσείο Αγγελίνη μπορείτε να θαυμάσετε παλιά παραδοσιακά και πολύτιμα αντικείμενα.

Μουσείο Κομπολογιού Πορταριά
Στο μουσείο κομπολογιού θα δείτε και θα θαυμάσετε μια μεγάλη συλλογή από κομπολόγια.

Το Πήλιο είναι από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας και αποτελεί ιδανικό προορισμό διακοπών όλο το χρόνο. Οι παραλίες του φημίζονται για τα καθαρά νερά και το ωραίο περιβάλλον και πολλές έχουν βραβευτεί με γαλάζια σημαία από την Ε.Ε.
Η Χερσόνησος του Πηλίου βρίσκεται σε ιδανικό σημείο και καθώς βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος στα ανατολικά παράλια και τον Παγασητικό κόλπο στα νότια, προσφέρει στον επισκέπτη πολλές επιλογές για κολύμπι σε πανέμορφες παραλίες.

Υπάρχουν κοσμικές παραλίες, ήσυχες και απομονωμένες, με χρυσαφένια αμμουδιά ή μαργαριταρένια βότσαλα. Οι παραλίες του Πηλίου είναι ιδανικές για χαλάρωση, κολύμπι και ψάρεμα ενώ πολλές από αυτές προσφέρονται ιδανικά και για θαλάσσια sports.
Στο Πήλιο υπάρχουν πολλά τουριστικά θέρετρα και παραθαλάσσιοι οικισμοί που είναι άρτια οργανωμένοι τουριστικά και προσφέρονται για καλοκαιρινές διακοπές κοντά σε πανέμορφες παραλίες και γραφικές ακτές.
Παρακάτω θα δείτε πληροφορίες σχετικά με μερικές από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του Πηλίου, καθώς και μερικές που ενώ είναι πραγματικά υπέροχες δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές.

ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ ΚΟΛΠΟ

Κάτω Λεχώνια
Είναι η πρώτη παραλία που θα συναντήσετε ερχόμενοι από το Βόλο. Εδώ υπάρχουν αρκετά μπαράκια και καφέ που προσφέρουν όμορφες προτάσεις για ξεκούραση και χαλάρωση απολαμβάνοντας τον καφέ ή το ποτό σας.

Καλά Νερά
Η παραλία στο τουριστικό θέρετρο Καλά Νερά είναι από τις πιο γνωστές και έχει βραβευτεί με γαλάζια σημαία. Τα νερά είναι πολύ καθαρά και θα απολαύσετε δροσερές στιγμές στον καλοκαιρινό ήλιο. Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου που είναι σκεπασμένος με πλατάνια και ευκαλύπτους, υπάρχουν ταβερνάκια, ουζερί, ψησταριές, μπαράκια και καφετέριες.

Μπούφα
Η Μπούφα είναι η μεγαλύτερη παραλία του Πηλίου και βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Καλά Νερά και Άφησσο. Είναι επίσης από τις πιο γνωστές παραλίες και συγκεντρώνει πολλούς παραθεριστές από τα γύρω χωριά. Είναι πολύ όμορφη και έχει καθαρά νερά.
 
Άφησσος
Στην ΄Αφησσο υπάρχουν αρκετές παραλίες με πιο γνωστές την παραλία Αμποβός και Καλιφτέρη, που έχουν ψιλή άμμο και πεντακάθαρα νερά..

Κορώπη: Διαθέτει μια ωραία μικρή πλάζ.

Πάου: Αναμφίβολα μια από τις καλύτερες παραλίες του Παγασητικού κόλπου. Βρίσκεται λίγο βορειότερα από το χωριό Χόρτο.

ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ

Μικρό
Η παραλία του Μικρού είναι από τις ομορφότερες του Πηλίου με πολλά δέντρα στην άκρη της, ψιλή άμμο που μετατρέπεται σε πολύ ψιλό βοτσαλάκι κοντά στη θάλασσα και πεντακάθαρα νερά. Παρ’ όλο που το Μικρό είναι μικρός οικισμός, η παραλία του είναι πολύ γνωστή. Θα βρείτε ταβερνούλες και ένα μπαρ που λειτουργούν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Καστρί
Η παραλία στο Καστρί έχει ψιλή άμμο και είναι ιδανική για wind surfing.

Πάλτση ( Άγιος Κωνσταντίνος )
Η παραλία της Πάλτσης είναι από τις πιο γνωστές στα ανατολικά παράλια του Πηλίου. Είναι μεγάλη και έχει ψιλή άμμο, ιδανική για χαλάρωση και ξεκούραση στον καλοκαιρινό ήλιο.

Ποτιστικά
Η παραλία στα Ποτιστικά είναι ακόμα μια γνωστή παραλία του Πηλίου που συγκεντρώνει πολλούς παραθεριστές. Έχει ψιλή άμμο και είναι ιδανική για ξεκούραση στο ωραίο φυσικό περιβάλλον της.

Μυλόποταμος
Μια από τις πιο διάσημες παραλίες του Πηλίου. Το περιβάλλον της είναι πολύ εντυπωσιακό με τα βράχια και τη χρυσαφένια αμμουδιά, ενώ τα καταγάλανα νερά είναι πάντα καθαρά και σε προσκαλούν για στιγμές δροσιάς. Πολύ κοντά υπάρχουν και άλλες παραλίες που είναι ιδανικές για όμορφες στιγμές και κολύμπι.

Φακίστρα
Η δεύτερη διάσημη παραλία του Πηλίου και της Τσαγκαράδας με βραχώδες τοπίο και πλούσια κοντινή βλάστηση.

Παπά Νερό
Η παραλία του Παπά Νερό είναι μια υπέροχη χρυσαφένια αμμουδιά όπου η πλούσια ορεινή βλάστηση φτάνει μέχρι τη θάλασσα, Είναι ένα ειδυλλιακό μέρος ιδανικό για ηρεμία και χαλάρωση με κρυστάλλινα νερά και γραφικότητα.

Άγιος Ιωάννης
Η παραλία Άγιος Ιωάννης βρίσκεται στα ανατολικά παράλια του Πηλίου είναι πολύ γνωστή και έχει μεγάλη χρυσαφένια αμμουδιά, που συγκεντρώνει πολλούς παραθεριστές.

Άγιοι Σαράντα
Η παραλία των Αγίων σαράντα βρίσκεται βόρεια του Αγίου Ιωάννη και είναι μια ακόμα γνωστή παραλία του Πηλίου. Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα, ενώ η χρυσαφένια αμμουδιά κοντά στη θάλασσα μετατρέπεται σε κατάλευκο ψιλό χαλικάκι.

Χορευτό
Η παραλία στο Χορευτό είναι πολύ όμορφη καθώς περιτριγυρίζεται από πλούσια βλάστηση που φτάνει μέχρι τη θάλασσα σε μερικά σημεία της, με πεντακάθαρα νερά και γαλήνιο περιβάλλον ιδανικό για ηρεμία και χαλάρωση.

 ΠΗΛΙΟ
ΒΟΥΝΟ ΠΟΛΥΪΣΤΟΡΗΤΟ
& ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Το Πήλιο είναι ένα καταπράσινο φυσικό φρούριο που δεσπόζει πάνω στον Βόλο. Ολόκληρη η περιοχή είναι ένας ανεξάντλητος θησαυρός μύθων, θρύλων, ιστορίας και πολιτιστικής παράδοσης, κι ένας παράδεισος για τους εραστές της φύσης, τους φυσιοδίφες, αρχαιολόγους, ιστορικούς, και ανθρωπολόγους, καθώς για χιλιετίες το έχουν περπατήσει θεοί, ημίθεοι και κένταυροι, τιτάνες και γίγαντες, νύμφες και δρυάδες, βασιλιάδες, ήρωες και πολεμιστές. Υπήρξε επίσης το πεδίο της "Γιγαντομαχίας" και το αγαπημένο θέρετρο των θεών του Ολύμπου. Στο Πήλιο πήγαιναν για κυνήγι θεοί, βασιλιάδες και πρίγκιπες. Εδώ έγινε κι ο γάμος του Πηλέα με την Θέτιδα, καθώς επίσης και ο πρώτος διαγωνισμός ομορφιάς ανάμεσα στις πανέμορφες -- και...πανίσχυρες -- θεές Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη.

Λίγα χιλιόμετρα δυτικά από τον Βόλο είναι το Σέσκλο, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τα ερείπια του αρχαιότερου στην Ευρώπη οργανωμένου οικισμού. Τείχη, σπίτια, τάφοι, και πολλά ευρήματα που ανάγονται στην έβδομη χιλιετία π.Χ. Στο απόγειό του, στη Μέση Νεολιθική, στα 5.300 - 4.300 περίπου, οι κάτοικοι του οικισμού ήταν μερικές χιλιάδες και η κατοικημένη περιοχή είχε εμβαδόν περίπου 100 στρέμματα. Λίγο πιο κοντά στον Βόλο βρίσκεται το Διμήνι, που σήμερα αποτελεί δυτικό προάστιο της πόλης. Εκεί βρίσκονται τα ερείπια ενός άλλου μικρότερου αλλά με ανάλογα ευρήματα νεολιθικού οικισμού ο οποίος ανάγεται στην Νεότερη Νεολιθική, στο τέλος της 5ης χιλιετίας. Δίπλα ακριβώς στον αρχαιολογικό χώρο του Διμηνιού έχει σχετικά πρόσφατα ανακαλυφθεί η αρχαία Ιωλκός, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της εκσκαφής και αναστήλωσης.

Από την Ιωλκό ξεκίνησε τον 13ο αιώνα π.Χ. η Αργώ με πλήρωμα 50 Αργοναυτών υπό την ηγεσία του Ιάσονα. Αποστολή τους ήταν να πάνε στην μακρινή Κολχίδα της Αίας να φέρουν το χρυσόμαλλο δέρας, σύμβολο πλούτου και ευμάρειας. Μαζί με το δέρας ο Ιάσονας έφερε και μια σύζυγο, την μάγισσα Μήδεια, θυγατέρα του βασιλιά Αιήτη, εγγονή του Ήλιου, ανηψιά της Κίρκης, πριγκίπισσα της Αίας και αργότερα βασίλισσα της Ιωλκού, Κορίνθου και Αίας, σφαγέα του αδερφού της Άψυρτου και των δυο γιων της με τον Ιάσονα, πραγματικά μια τραγική φιγούρα γυναίκας της οποίας την ιστορία δραματοποίησε ο Ευριπίδης στην περίφημη «Μήδεια», τραγωδία που διδάσκεται από το 431 π.Χ. Στο Πήλιο έλαβε χώρα και ο γάμος της Νηρηίδας Θέτιδος με τον θνητό Πηλέα. Κατά την διάρκεια της δεξίωσης που επακολούθησε η θεά Έρις, η οποία δεν είχε προσκληθεί, έρριξε ανάμεσα στους προσκεκλημένους ένα χρυσό μήλο με την επιγραφή «τη καλλίστη», που φυσικά διεκδίκησαν οι τρεις ωραιότερες θεές. Η απόφαση του διαιτητού Πάρι, πρίγκιπα της Τροίας, να δώσει το μήλο στην Αφροδίτη υπήρξε μοιραία για την οικογένειά και την πατρίδα του. Λίγα χρόνια αργότερα ο αθάνατος Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και της Θέτιδος, συνέβαλε αποφασιστικά στην Τρωική εκστρατεία και με την συμμετοχή του σ' αυτήν και με τον ηρωισμό του κατά την πολιορκία της Τροίας στον 12ο αιώνα. Ένας υπέροχος μύθος που πλάσθηκε γύρω από την εκστρατεία αντιποίνων των Ελλήνων εναντίον των Τρώων οι οποίοι επέβαλαν βαριά διόδια στα ελληνικά εμπορικά πλοία που διέρχονταν τα Στενά του Ελλησπόντου μετά το άνοιγμα των θαλασσίων εμπορικών οδών από τους Αργοναύτες.

Στο Πήλιο έζησαν και οι θρυλικοί κένταυροι, ο πιο ξακουστός των οποίων ήταν ο σοφός δάσκαλος Χείρωνας. Θεοί, ημίθεοι, βασιλιάδες, πρίγκιπες και ήρωες, μεταξύ των οποίων κι ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας, ο Ιάσονας κι ο Ασκληπιός μαθήτευσαν κοντά στον Χείρωνα, ο οποίος μεταξύ άλλων τους δίδαξε τοξοβολία και γενικά την τέχνη του πολέμου, μουσική και αρετή. Τους μετέδωσε επίσης και τις γνώσεις του για τις θεραπευτικές ιδιότητες των εκατοντάδων βοτάνων και φυτών που ακόμα και σήμερα φύονται στο Πήλιο. Ο Ασκληπιός μάλιστα σύντομα ξεπέρασε τον δάσκαλό του σε τέτοιο βαθμό που δημιούργησε το φίδι, πηγή ζωής και θανάτου, το οποίο και σήμερα αποτελεί το σύμβολο της ιατρικής επιστήμης.

Το Πήλιο συνέβαλε επίσης και στην τελική ήττα των Περσών τσακίζοντας σε μια από τις ακτές του 40 πλοία του Ξέρξη, ο οποίος μετά την ταπεινωτική του ήττα στην Σαλαμίνα το 480 π.Χ. είδε τα σχέδιά του για την κατάκτηση της Ελλάδας και επέκταση της αυτοκρατορίας του στην Μεσόγειο να καταστρέφονται ολοσχερώς.

Στα 290 π.Χ. περίπου ο βασιλιάς της Μακεδονίας Δημήτριος ο Πολιορκητής έκτισε την Δημητριάδα, πόλη που περιλάμβανε την Ιωλκό και τις Παγασές, οι οποίες πια είχαν χάσει την παλιά τους δόξα και σπουδαιότητα. Η Δημητριάδα έγινε το κέντρο της Κοινοπολιτείας των Μαγνητών και, παρόλο που δηώθηκε αρκετές φορές, κατάφερε να επιζήσει των επιδρομών Γότθων, Σλάβων, Βουλγάρων, Φράγκων και Τούρκων μέχρι το 1600 περίπου.

Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 έχουμε την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την εγκατάσταση της τουρκοκρατίας στα Βαλκάνια και την Ελλάδα από τους Οθωμανούς. Ωστόσο, χάρις στην ιδεώδη γεωγραφική του θέση, την απόκρημνη και φυσικά οχυρή διαμόρφωση του εδάφους του, την πλούσια βλάστηση και το εύφορο χώμα του, τα αστείρευτα νερά του και την πλούσια παραγωγή ξυλείας και καρπών της γης, το Πήλιο έγινε ένας από τους προορισμούς των χιλιάδων διανοούμενων, δασκάλων, δημοσίων υπαλλήλων, ιερέων, μοναχών, εμπόρων, καλλιτεχνών, τεχνητών και γενικά ανθρώπων με ελεύθερο πνεύμα και υψηλό αίσθημα φιλελευθερίας που δεν θέλησαν να δώσουν γη και ύδωρ στον Τούρκο κατακτητή. Μαζί με τους ντόπιους ίδρυσαν οικισμούς και χωριά, έκτισαν σχολεία και βιβλιοθήκες, εκκλησίες και μοναστήρια, δημιούργησαν βιοτεχνίες, επιχειρήσεις και στόλους, κι άνοιξαν νέες εμπορικές οδούς με την ανατολική Μεσόγειο, τον Εύξεινο Πόντο και την Δυτική Ευρώπη. Έτσι το Πήλιο ανθούσε και ευημερούσε σ' ένα καθεστώς αυτονομίας και σχετικής ελευθερίας και στον 17ο και 18ο αιώνα ήταν η πλουσιότερη και πιο πυκνοκατοικημένη ορεινή περιοχή της Ελλάδας.

Κι αναδείχθηκε έτσι το Πήλιο σ' ένα προπύργιο του Ελληνισμού, σε μια Κιβωτό που γέννησε κι έθρεψε γενεές ολόκληρες προοδευτικών ανθρώπων οι οποίοι συμμετείχαν στο θαύμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού διατηρώντας και διαδίδοντας την ελληνική γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό, έθιμα και ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Εμπνευσμένοι ποιητές κι άνθρωποι των γραμμάτων ύμνησαν τις ομορφιές και τα πλούτη του Πηλίου. Γενιές λιθοδόμων και τεχνητών δημιούργησαν την περίφημη παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, και λαϊκοί ζωγράφοι, ξυλογλύπτες κι αγιογράφοι διακόσμησαν μοναστήρια, εκκλησίες κι αρχοντικά με τοιχογραφίες, εικόνες, ζωγραφιές και ξυλόγλυπτα που διακρίνονται τόσο για την αθωότητα και τον αυθορμητισμό τους όσο και για την πνευματικότητα και πολυμορφία τους με θέματα και σύμβολα αντλούμενα από τα ανεξάντλητα αποθέματα της ελληνικής ιστορίας, παράδοσης, θρησκείας και ζωής. Μεγάλοι δάσκαλοι, λαϊκοί και ιερωμένοι, με κίνδυνο της ζωής τους δίδαξαν σε σχολεία και -- σε δίσεκτα χρόνια -- σε κρυφά μέρη και απρόσιτες σπηλιές δημιουργώντας έτσι το περίφημο Κρυφό Σχολειό. Επί πλέον, μερικοί από αυτούς μαζί με άλλους μεγάλους πατριώτες ήταν μεταξύ των οργανωτών και ενεργών μελών της Φιλικής Εταιρείας και της επανάστασης κατά του τουρκικού ζυγού το 1821.

Σήμερα τα περισσότερα μέρη στο Πήλιο και την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας διατηρούν τα ίδια τοπωνυμία που είχαν επί χιλιετίες, διατηρώντας έτσι την μακρόχρονη ελληνική τους ταυτότητα. Το Πήλιο ειδικά έχει διαπλάσει την δική του πολυδιάστατη προσωπικότητα αποτελούμενη από έναν σπάνιο συνδυασμό αρχέγονου δυναμισμού στα στοιχεία της φύσης του και ενός ήπιου και καρποφόρου χαρακτήρα. Αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί με την πανάρχαια ιστορία του και την ατμοσφαιρικότητα που το διακατέχει του προσδίδουν μια μοναδική αύρα που επιτυγχάνει το ακατόρθωτο στην σύγχρονη ζωή: κάνει τον χρόνο να κυλάει πιο αργά. Πραγματικά ένα απαράμιλλο επίτευγμα που για δεκάδες χρόνια έχει καταστήσει το Πήλιο τον μυστικό τόπο διακοπών και διαμονής για τους λίγους, Έλληνες και ξένους, που είχαν την τύχη να το ανακαλύψουν και να μαγευτούν από τα θέλγητρά του σε τέτοιο βαθμό που επιστρέφουν ξανά και ξανά. Είναι πασίγνωστο άλλωστε ότι υπάρχουν μόνο δύο τύποι τουριστών του Πηλίου: ο πρωτοερχόμενος επισκέπτης και ο επανερχόμενος προσκυνητής. Μετά βέβαια υπάρχει και ο ενδημών προσκυνητής.

Σε κάθε χωριό του Πηλίου πραγματοποιούνται κάθε χρόνο πολιτιστικές εκδηλώσεις και πανηγύρια με λαϊκά δρώμενα. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από αυτά:

Τρίκερι: Παραδοσιακός Τρικεριώτικος  Γάμος (1 Μαΐου) & Ψαράδικη βραδιά τον Ιούλιο.
Κατηχώρι: Γιορτή Τσίπουρου (1 Ιουνίου)
Μακρινίτσα: Η Γιορτή των Μάηδων (Ιούλιος)
Πορταριά: Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ Χορού (Ιούλιος). Διεθνής Ημέρα Χορού (Μάϊος). Αναπαράσταση των παραδοσιακών εθίμων του Πηλιορείτικου γάμου τον Αύγουστο.
Αγρία: Ψαράδικη βραδιά
Άνω Λεχώνια: Γιορτή κερασιού τον Αύγουστο. Πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων (Πρώτες ημέρες Ιουλίου).
Άγιος Ιωάννης: Γιορτή λουλουδιών τον Σεπτέμβριο.
Αφέτες: Θρησκευτικό πανηγύρι στις 29 Αυγούστου.
Μηλιές: Φολκλορική εκδήλωση ¨Ζήστε την πηλιορείτικη παράδοση¨, στο τέλος Ιουνίου.
Χορευτό: Τριήμερη γιορτή ελιάς τον Αύγουστο.
Άλλη Μεριά: Γιορτή λουλουδιών (1 Μαΐου)
Σταγιάτες: Γιορτή του λουκάνικου (Τέλος Ιουλίου)
Κισσός: Πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου)
Μηλίνα: ¨Βραδιά Μηλίνας¨ Πολιτιστικές εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική
Ζαγορά: Η γιορτή του Μήλου
Ξουρίχτι: Γιορτή Καστάνου, Διήμερη γιορτή, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου.

Σε όλα τα χωριά του Πηλίου υπάρχουν εστιατόρια και ταβέρνες που προσφέρουν πολύ καλό φαγητό με παραδοσιακές πηλιορείτικες γεύσεις.

Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την παραδοσιακή ντόπια φασολάδα, το σπεντζοφάϊ, το μπουμπάρι, ο κρασάτος κόκορας, οι ριγανοκεφτέδες, τα γεμιστά κολοκυθολούλουδα, τα άγρια μανιτάρια, το χοιρινό με κυδώνια, τα κρίταμα και τα τσιτσίραφλα διατηρημένα σε άλμη.

Μπορείτε να συνοδεύσετε το γεύμα σας με τοπικό κρασί ή τσίπουρο που ρέει άφθονο.

Δοκιμάστε τα σπιτικά γλυκά και τα γλυκά κουταλιού τα οποία είναι φτιαγμένα από μέλη των γυναικείων συλλόγων των χωριών του Πηλίου.

Επίσης μπορείτε να προμηθευτείτε τοπικά προϊόντα όπως κρασί, ελιές, λάδι, μήλα, μέλι, κάστανα, βότανα και σπιτικά ζυμαρικά όπως τραχανά και χυλοπίτες.

Το Πήλιο είναι ένας δημοφιλής ορεινός προορισμός με ένα μεγάλο αριθμό από ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, καφετέριες και μπαρ που προσφέρουν υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στον επισκέπτη.